Mən kilsə kandarından baxırdım minarəyə - Gənc şairdən şeirlər

YeniYaz.az gənc şair Səttar Timuçinin şeirlərini təqdim edir.

NANƏLİ ÇAY

Qapı cırıltısına oyanan körpələrin hıçqırıqları

Son nəfəsini verən köpəyin çırpınışları

Yay yağışının yaratdığı iyrənc səssizlik

"İndi nəsə baş verəcək" simfoniyası,

Əsa, təsadüfən düşər yada, dənizləri bölən səda

"Mən təkəm" demə, xuda dənizləri süzər qaba,

Deyər, için-için yanır içim, bir qurtuma səma

Udar buludları, yağışla püsgürər amma

Duama mübtəla, əks qütblərə səla

Sükut.

Azan və fatihə, qunut

Unut sən hər şeyi unut

Diz çök

Ki, yalvarış, qırış yaratsın diz qapaqlara

Mənəm o Allaha dua edən ki,

Duam çatınca Allaha,

qabaqlaram daha

Bitdi.

Yağış yağır yay günü,

məhəllədə kimsə öləcək

Özümü pis hiss edirəm

Gedirəm ölməyə, evin arxasında,

Siqaret çəkiyim yerdə,

iki divar arasında

Cansız bədənim, qarışqalar,

gözlərimin didilməsi

Ölüm səsi

Mən onsuzda ölmüşəm,

siqaret kötüklərini yığın

Anam görüb üzülməsin

Siqaret qoxusunu hiss etməsin deyə

Nanələri yeyərdim

Anam da yazıq ilbizləri söyərdi

Kaş ölmədən nanəli çay içəydim,

Burnum axır

Qan imiş

RA (Tanrının avtobioqrafiyası)

Mən daha əvvəlki kimi hərşeyə üzülmürəm

Daha insan deyiləm bəlkə də, bəlkə yoxam

Bəlkə gözlərimdəki kədər şəkilləri də

Köhnəlib, köhnəlib, güvə yeyib onları?

Köhnə, naftalin iyi verən qonşu uşağın

Pencəyinə bükülüb, məscid qapılarına,

Buraxılan gözlərim qiblə divarlarına, dikilib, dikilib (heykəl kimi)

Yanımdan keçənlər məni görmədi, keçdi

Görünməzlik arzumu unutmamışdı Allah

Elə onda anladım uşaq arzusu heçdi

Gözlərini itirmiş mənim balaca dostum

Ağlaya bilməmişdi,

Elə onda anladım uşaq arzusu heçdi.

Mən kilsə kandarından baxırdım minarəyə

Quşlar pərvaz vururdu azan səsi gəlincə,

Bennu tanrısıydımı, ya adicə quş idi

Musanın əsasını ilana dönən kimi

Dimdiyində möhkəmcə tutub günəşə sarı

Ra, Ra, Ra çağırışları,

Boş idi.

Bir də yerə çırpılmağı vardı

Günəşin batmasıyla,

Ümidlər sonda ölür deyirlər,

Sonda ümidlər bic doğulurmuş

Yiyəsi yoxmu bəs bu tikə-para ümidlərin

Bir səs ucalar

Var, var, var

Dəli oluram, Allah

Götür məni, apar bir qadının ovucuna

De ki, cazandı götür

Kimsən, nəçisən, qadın

Kimin ovucundayam, nədir ki, sənin adın?

Həvva, Həvva, Həvva

.....

Ağzımda süd tamıyla, dodağım şişkin-şişkin

Tərin-suyun içində, biraz da bitkin-bitkin

Toyuqların su içib başını qaldıranda

Gizlənpaçda bir uşaq heç cür tapılmayanda

Gözlərimi açıram, sakincə yatağımda

Qaranlıqdı, gecədi, nədir, axı necədir?!

Bilmirəm ki, nə bilim bəlkə gözlərin çıxıb?

Baxım güzgüyə hələ

Heçnə görə bilmədim

Zibilə qalsın elə

Ya hələ də yatıram, ya da yuxu çin çıxıb.

TƏHMİNƏ VƏ MƏN

Kafedə, pəncərənin kənarında,

cırıldıyan bir stulda oturub,

yalandan kitab vərəqləyirəm

Yəni hələ də Təhminə fahişədirmi bilmirəm

Bir gözüm hey səkinin o başındadır

Bəlkə bu ala-bula düzülmüş səkidən,

Bəlkə, birdən, işdir

bu kələ-kötür səkidən ayaqların keçər

Çayım bum-buz olub, ümid dil yandırır

Saat qollarımdan yapışıb dartır

Kimsəsiz uşaqlar bax elə o başdan ayaqyalın keçər

Keçər, ay ömrüm keçər bilirəm

darıxmaq gəlib-keçən

Sonra yenə keçib-gələn zaddır

Ürəyim də hürdür amma

Bir it də azdırılanda demirlər ki, it azaddır.

Salafanlar uçub-uçub pəncərəyə yapışanda

Anladım ki, gəlib-keçməyəcəksən

Çünki bu qədər qəddar ola bilməzdi külək

Yağış yağanda anladım ki, artıq payızdı

Və sən payıza da, mənə də nifrət edirsən

Olsun, Təhminə olsun, sən fahişə deyilsən

Ən azı oxuduğum yerə qədər.